การเรียนรู้ที่จะพูด "ไม่" กับลูกของคุณ
การพูด "ไม่" กับเด็กวัยเตาะแตะที่วาดบนผนัง แตกต่างจากการบอกวัยรุ่นว่าไม่สามารถกลับบ้านดึกในคืนก่อนวันเรียนได้ แม้ทั้งสองสถานการณ์จะทำให้ลูกไม่พอใจ แต่การตั้งขอบเขต โดยเฉพาะในเรื่องคุณค่า ความสัมพันธ์ในครอบครัว และความปลอดภัย เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กทุกวัย ซึ่งช่วยให้ลูกเรียนรู้ขอบเขตที่ดีต่อสุขภาพ และรู้สึกปลอดภัยในกิจวัตรที่มั่นคง
ต่อไปนี้คือสิ่งที่ควรคำนึงถึงเมื่อต้องพูด “ไม่” กับลูก ไม่ว่าจะอยู่ในวัยหรือพัฒนาการระดับใดก็ตาม:
เด็กเล็ก:
- ใช้ภาษาง่าย ๆ และแนวคิดที่เข้าใจได้ เพราะพวกเขาอาจยังไม่เข้าใจคำอย่าง "ความเห็นอกเห็นใจ" หรือ "ขอบเขต"
- อธิบายเหตุผลที่คุณพูด "ไม่" ทันที ในขณะนั้น
- เล่าเรื่องราว (จากหนังสือหรือตัวอย่างจากประสบการณ์ของคุณเอง) เพื่อสอนบทเรียน
- แสดงให้เห็นในสิ่งที่คุณหมายถึง แทนที่จะใช้แค่คำพูด
เด็กก่อนวัยรุ่นและวัยรุ่น:
- ฝึกการฟังอย่างตั้งใจ
- รักษาความสงบและแสดงความเข้าอกเข้าใจเมื่อลูกไม่พอใจ อย่าลืมว่า ฮอร์โมน แรงกดดันจากเพื่อน และความต้องการอิสระกับการค้นหาตัวตน เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ในวัยนี้
- ยึดมั่นในกฎที่ตั้งไว้ โดยอิงจากความปลอดภัยและคุณค่าของครอบครัว
- ให้เสรีภาพมากขึ้น เมื่อลูกแสดงให้เห็นว่าเขาตัดสินใจได้ดี
- จำไว้ว่า: พวกเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว และเป็นเรื่องปกติที่ช่วงวัยนี้จะยากสำหรับทั้งคุณและลูก
เมื่อลูกโตขึ้น วิธีที่คุณพูดคำว่า "ไม่" ก็จะเปลี่ยนไป แต่การมีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนจะช่วยให้เด็กทุกวัยรู้สึกปลอดภัยและตัดสินใจได้ดีขึ้น